Թեսթ 4
Մարկ Տվեն
Թոմ Սոյերի արկածները
Երկուշաբթի առավոտյան Թոմն իրեն շատ դժբախտ զգաց: Նա միշտ իրենդժբախտ էր զգում, որովհետև այդ օրով էին սկսվում մի նոր շաբաթվա տանջանքները դպրոցում: Նա այդ օրը ցանկանում էր, որ ընդհանրապես կիրակիչլիներ. գերության մեջ լինելը դրանով ավելի ատելի էր դառնում: Թոմը պառկածմտածում էր: Հանկարծ նա ցանկացավ հիվանդ լինել. Այդպիսով կարող էր դպրոցչգնալ և տանը մնալ: Այստեղ ինչ–որ անորոշ հնարավորություն կար: Նա ինքն իրենստուգեց: Ոչ մի տեղը չէր ցավում: Նորից ստուգեց: Այս անգամ թվաց, թեփորացավի նշաններ կան, և նա դրանց հետ որոշակի հույս կապեց: Բայց շուտովայդ նշանները թուլացան և հետզհետե ամբողջովին անհետացան: Թոմը նորիցսկսեց մտածել: Հանկարծ մի նոր բան հայտնաբերեց: Վերևի ատամներից մեկըշարժվում էր: Դա արդեն մեծ բախտ էր: Որպես սկիզբ նա ուզում էր տնքալ, երբմտածեց, որ եթե սկսի այդ պատճառաբանությամբ, մորաքույրն այդ ատամըկքաշի, և դա ցավ կպատճառի: Նա որոշեց ատամը պահել որպես պահեստայինցավ և ուրիշ պատրվակ գտնել: Որոշ ժամանակ ոչ մի բան չգտավ, հետո հիշեցբժշկի պատմած մի հիվանդության մասին, որ մեկին մի քանի շաբաթով անկողինէր գցել՝ միաժամանակ սպառնալով մատի կորստով: Նա վերմակի տակից հանեցոտքը սկսեց ուսումնասիրել վիրավոր մատը: Բայց այդ հիվանդության նշաններըչգիտեր: Այնուամենայնիվ արժեր փորձել, և նա սկսեց եռանդով տնքալ: Իսկ Սիդը շարունակում էր անտեղյակ մնալ ու քնել: Թոմն ավելի խորը տնքաց, և նրան թվաց, որ մատն իրոք ցավում է: Ոչ մի արձագանք Սիդի կողմից: Մինչ այդ Թոմի շունչըկտրվեց: Նա մի փոքր հանգստացավ, ուժ հավաքեց ու տնքոցների հիանալի միշարք արձակեց: Սիդը շարունակում էր խռմփալ: Թոմի համբերությունն սպառվեց: Նա կանչեց՝ Սի՜դ, Սի՜դ, և եղբորը շարժեց: Դա ազդեց, և Թոմն սկսեց դարձյալտնքալ: Սիդը հառաչեց, ձգվեց, հենվեց արմունկին և Թոմին նայեց: Թոմըշարունակում էր տնքալ: Սիդը ձայնեց նրան.
– Թո՜մ, լսի՜ր, Թո´մ:
Պատասխան չկար:
– Լսի՜ր, Թո´մ, ի՞նչ է պատահել, Թո´մ:
Նա շարժեց եղբորը՝ մտահոգ նայելով դեմքին:
– Թո՜ղ, Սի´դ, հանգիստ թող ինձ:
– Ի՞նչ է պատահել, Թո´մ, գնա՞մ, մորաքրոջը կանչեմ:
– Ո՜չ, հարկավոր չէ. գուցե կամաց–կամաց անցնի, ոչ մեկին մի՛ կանչիր:
– Բայց ես պարտավոր եմ: Այդպես մի տնքա, Թո´մ, սարսափելի է: Ինչքա՞նժամանակ է, որ դու այդ վիճակում ես:
– Ժամե՜ր, ա՜խ, ինձ ձեռք մի´ տուր, Սի´դ:
Բայց Սիդը իր հագուստները վերցրել ու գնացել էր մորաքրոջը կանչելու: ԱյժմԹոմն իսկապես տառապում էր. այնպես լավ էր նրա երևակայությունն աշխատում, և այնքան բնական էին նրա տնքոցները:
1. Տեքստի չորս բառերում տառի փոխարեն վանդակ է դրված, դու՛րս գրիր այդբառերը՝ լրացնելով բաց թողած տառերը:
դժբախտ
շաբաթվա
փորձել
համբերությունն
2. Գրի´ր տրված բառերի հականիշները.
ա/ դժբախտ բախտավոր
բ/ ատելի երկրպագելի
գ/ հիվանդ առողջ
դ/անհետանալ հայտնվել
3.Ի՞նչ է նշանակում տեքստում հանդիպող հետզհետե բառը:
ա/ աստիճանաբար
բ/ կարգին
գ/ ավելի ուշ
դ/շատ ուշ
4.Տրված բառերից որի՞ դիմաց է սխալ նշված տեսակը.
ա/ դժբախտ–պարզ
բ/ փորացավ–բարդ
գ/ մորաքույր–բարդ
դ/ հիվանդություն–ածանցավոր
5.Տրված բառերից յուրաքանչյուրի դիմաց նշված է, թե ինչ խոսքի մաս է: Ո՞րտարբերակում է սխալ նշված.
ա/ վերմակ–ածական
բ/ նշան–գոյական
գ/ ատամ–գոյական
դ/ դպրոց–գոյական
6.Ո՞րն է տրված նախադասության ենթական:
Սիդը իր հագուստները վերցրել ու գնացել էր մորաքրոջը կանչելու:
ա/ հագուստները
բ/ մորաքույրը
գ/ Սիդը
դ/ իր
7.Տեքստից դու՛րս գրիր մեկական պատմողական և բացականչական նախադասություն:
Երկուշաբթի առավոտյան Թոմն իրեն շատ դժբախտ զգաց:
8.Հոմանիշ զույգերից ո՞րն է սխալ.
ա/ մտածել–մտորել
բ/փնտրել – որոնել
գ/ լսել – ականջ դնել
դ/բնական – արհեստական
9.Վերնագրի´ր տեքստը:
Թոմ Սոյերի մահը
10.Տեքստում ընդգծված նախադասության մեջ բաց են թողած կետադրականնշաններ:
Սիդը հառաչեց, ձգվեց, հենվեց արմունկին և Թոմին նայեց:
Լրացրո՛ւ դրանք:
11.Գրի´ր մեկ բառով.
ա/ մոր քույրը մորաքույր
բ/ միտք անել մտածել
գ/ ման գալ զբոսնել
դ/ որոշում կայացնել որոշել
բ/փնտրել – որոնել
գ/ լսել – ականջ դնել
դ/բնական – արհեստական
12.Ինչո՞ւ էր երկուշաբթի օրերը Ջելսոմինոն իրեն դժբախտ զգում:
որովհետև այդ օրով էին սկսվում մի նոր շաբաթվա տանջանքները դպրոցում:
13.Թոմն ինչո՞ւ չէր սիրում կիրակի օրերը: Տեքստում ընդգծի՛ր այդ հատվածը:
Նա միշտ իրենդժբախտ էր զգում, որովհետև այդ օրով էին սկսվում մի նոր շաբաթվա տանջանքները դպրոցում: Նա այդ օրը ցանկանում էր, որ ընդհանրապես կիրակիչլիներ. գերության մեջ լինելը դրանով ավելի ատելի էր դառնում:
14.Ինչո՞ւ էր Թոմն ուզում հիվանդ լինել:
Որ դպրոց չգնալ
15.Թոմը որոշեց սկզբից չասել ատամի մասին, որովհետև ̀
ա/ հարմար չէր գտնում նման պատճառաբանությունը
բ/պահում էր որպես պահեստային ցավ
գ/չէր մտածել այդ մասին
դ/ մի անգամ արդեն նման պատճառաբանություն արել էր